vervolg van Griekenland 1 

Kronos, Donderdag 1 juni 2006

Km. stand 1927

Ochtend glorenWe waren al vroeg wakker. Het was zo mooi hier, dat we gewoon niet konden blijven liggen. Een wandeling met de hond langs het water, terwijl de zon opkomt, is prachtig. De geuren, de vergezichten, je voeten in het zand of het water. Alle zintuigen worden geprikkeld. Bij gebrek aan vers brood hebben we na de wandeling een beschuitje gegeten en zijn we om 8.00 uur aan de zeekant onze kaarten gaan schrijven.

Om 9.30 uur vertrokken we van deze schilderachtige plek naar Githio, waar we onze kaarten hebben gepost. In Githio hebben we nog een tijdje rondgelopen en wat winkeltjes bekeken. En even gekeken hoe een vrouw inktvissen zat schoon te maken. GithioTegen de middag trokken we verder. Dit keer richting Sparta.
Dit was een keuze, die we met moeite hadden gemaakt. De tijd ontbrak om alles te zien. We hadden al besloten de volgende vinger geheel over te slaan. Maar dan nog. We konden van Githio naar Leonidi gaan en daarna naar Plaka. Plaatsen waar het ook erg mooi moet zijn. Of via de grotere weg naar Sparta en dan naar Nafplio. Omdat we de laatste dagen al veel over kleine bergweggetje hadden gereden, kozen we voor het laatste. Met de belofte aan onszelf een keer terug te gaan naar Griekenland om al die plaatsen alsnog te bezoeken.

MistrasDe rit naar Sparta over de grote weg ging erg snel, alleen in de stad zelf konden we nergens parkeren, zo ontzettend druk was het daar. De auto’s stonden driedubbel geparkeerd, zodat je er maar net langs kon met de camper. Een keer was het zo smal dat we eigenlijk terug moesten. Maar omdat er auto’s achter ons stonden, die absoluut niet terug reden, moesten we wel door. Dus de buitenspiegels maar ingeklapt en heel langzaam erdoor gekropen, met aan iedere kant een paar centimeters speling. Griekenland….spannend af en toe! Daar kan geen pretpark tegenop.

Onderweg waren we nog langs een militair terrein gekomen, waar allemaal borden stonden dat je niet mag fotograferen. Aan het strand in Nea KiosWe hadden dit ook al ergens gelezen en dus de puberale neiging om het dan juist wel te doen, maar onderdrukt.
Vlak voor Sparta was een Lidl, waar we nog wat inkopen hebben gedaan. Daarna zijn we naar Mistras gegaan. Een paar kilometer voor Mistras is een vrij grote parkeerplaats met veel schaduw. We hebben daar even gestopt, wat gegeten en gewandeld en zijn daarna doorgereden richting het bekende kasteel van Mistras. We hebben het kasteel niet bezocht, omdat het erg warm was en de klim naar boven vele trappen hoog. De hond meenemen was geen optie en haar bij de camper laten in die hitte al helemaal niet. De parkeerplaats is erg klein en er is nergens schaduw. We hebben wat foto’s gemaakt en zijn naar Nea Kios gereden. Lekker etenDaar kwamen we aan rond een uur of vier. Hier hebben we enkele uren lekker onder de palmbomen aan het strand gestaan. Het waaide flink en er waren veel golven. Rond 6 uur gingen we naar Nafplio, waar we hebben gewinkeld, kadootjes gekocht en wat hebben rondgewandeld bij het kasteel.
Onze camper hadden we op het parkeerterrein gezet, waar nog een paar campers stonden. ’s Avonds tussen 7 en 8 uur kwamen er zoveel auto’s dat het ineens helemaal vol stond. We waren dus net op tijd aangekomen. De havenpolitie stond vlakbij en reed af en toe rond, maar zei niks, dus zijn we blijven staan tot de volgende ochtend. Er was wel veel lawaai en het was erg warm. ’s Avonds hebben we nog heerlijk gegeten bij een taveerne in het centrum. Daarna de stad doorgewandeld in het labyrint van vele kleine straatje We kwamen twee honden tegen, die met Trisha gingen spelen. Toen er één begon te blaffen, kwamen er als op een bevel van alle kanten honden aan. Het leek of we midden in de film de Dalmatiërs zaten. Het was erg grappig om te zien.

Nafplio, vrijdag 2 juni 2006

Km. stand 2110

NafplioOm half negen lieten we Nafplio achter ons en kwamen in Tolo. Daar hebben we nog naar een camping gekeken, maar die vonden we niks. We reden het dorpje Tolo door, met wegen die zo steil naar boven en beneden gingen, dat we ons in een 8-baan waanden. De camper zoefde gewoon naar beneden.

Ook in Assini hebben we gekeken bij een paar campings, maar ook die hebben we achter ons gelaten. We merkten dat we in een ander gebied terecht waren gekomen. Het was hier overal wat toeristischer en commerciëler. In Drepano hebben we een brood gekocht. Dit nadat we driemaal het dorpscentrum waren doorgereden, omdat er een bordje naar een bakker verwees, maar we deze nergens konden vinden. Een Griekse vrouw vroeg wat we zochten en wees ons de weg naar een bakker, die helemaal weggestopt was in een hoekje.

camping  PosidonWe reden verder en kwamen al snel weer midden in de natuur terecht. Het was daar ook een stuk rustiger. De camper klom opnieuw naar boven en wij genoten wederom van het uitzicht op zee ver beneden ons. We daalden weer evenveel als we geklommen waren en kwamen op een weg langs het strand, waar we ontbeten hebben aan de kant van het water. Een klein stukje verderop lag camping Posidon. Daar zijn we heen gereden en vonden we een leuke plaats dicht bij het strand met uitzicht op zee. Op de camping kon je gekoeld bronwater tappen, dat erg lekker was.
Die dag hebben we vooral gerelaxt en gezwommen. Het water was zo enorm rustig, dat het bijna op een meer leek. Verder hebben we gewandeld, gefietst en gebromd en onze foto’s bekeken.

Iria Beach, zaterdag 3 juni 2006 (niet gereden)

Bloem ???We werden deze dag pas tegen tienen wakker. Na een paar dagen veel toeren is het lekker om weer even te luieren. Nou ja….. er zijn natuurlijk altijd wat wasjes, die gedaan moeten worden en ook het verslag maar weer eens bijgewerkt. Van zwemmen kwam niet veel. Het water dat er gisteren zo stil en strak uitzag, ging nu enorm tekeer. Er was veel wind en de zee zag er zelfs ruw uit. De zon scheen wel, dus een mooie dag om de beentjes weer eens te bewegen. Lekker veel gewandeld dus. Onderweg kwamen we bloemen tegen die we niet kenden. Maar ze waren mooi genoeg om een foto van te nemen. Wie de naam weet, mag het mailen.

Kosten camping Posidon: 16 euro per nacht.

Iria Beach, zondag 4 juni 2006

Km. stand 2148

Haven van KalidaOm 11.00 uur reden we de camping af en al snel zaten we weer hoog in de bergen. Zonder vangrail ernaast, zoals bij veel wegen hier. Er waren hele stukken van de weg afgebroken, die weer omzeild moesten worden. We kwamen weer eens geiten tegen; het werd al bijna gewoon. Daarna zagen we struisvogels in een wei lopen, dat was weer eens wat anders. We passeerden Kilada, waar een haven is met veel boten in alle soorten en maten. We reden door tot Portocheli, waar we een lunchpauze hebben gehouden. Ook hier lag het vol met boten. Het lijkt een beetje Cannes in het klein.

Na het eten zijn we naar het uiterste puntje gereden, richting Costa. Costa lijkt een Spaanse naam, maar de omgeving doet totaal niet Spaans aan. Overnachting PetrothalassaHet is een beetje een uithoek. Volgens onze kaart zouden er een paar campings moeten zijn en er staan ook borden die erheen verwijzen. Gelukkig zochten we geen camping, want later hoorden we dat die campings helemaal niet meer bestaan. We hebben verder nog even gekeken naar de boot, die naar het eiland Spetses vaart.

We vervolgden onze weg langs de kust en kwamen langs allemaal dure huizen. Deze zijn gebouwd vlak aan het water, met grote muren en hekken er omheen. Ook zijn er diverse hotels met luxe zwembaden. De weg daarentegen is slecht en gaat erg op en neer. We waren benieuwd of we hier nog ergens een plekje konden vinden. Tegen vieren, in buurt van Petrothalassa, zagen we wat verder weg een paar campers staan. Frietjes bakken op het strandOver een zandweggetje reden we richting het water en kwamen uit bij een strandje.
Hier stonden zo her en der nog wel wat huizen of huizen in aanbouw, maar er was ook genoeg onbebouwd terrein. Er waren nog een paar campers: Grieken, Fransen, Duitsers en nu dus ook Hollanders. Lekker internationaal. Er was veel ruimte en de campers stonden ver uit elkaar.

’s Avonds hebben we eigen frietjes gebakken op onze scottel-grill. Daarna gingen we wandelen en weer kwamen we geiten tegen. Na een flink stuk lopen, zagen we nog een camper staan. De Duitse eigenaars hadden een pup bij zich, die met hun was meegelopen na een wandeling. Ze gaven hem eten, maar wilden hem niet. Dit hondje kwam even bij Trisha spelen en ging daarna terug naar de Duitsers. Gelukkig maar, want zo’n jong beestje is erg vertederend en laat je moeilijk alleen achter.

Petrothalassa, maandag 5 juni 2006 (2e pinksterdag)

Km. stand: 2242

 We werden om halfnegen wakker en om 8.45 liep ik met Trisha op het strand. Er was verder niemand, dus we waren heerlijk alleen. Ik had een prachtig uitzicht op allemaal eilanden. Op deze eilanden bevinden zich allemaal bergen. Op het vasteland daarachter zijn ook weer allemaal bergen, waardoor een prachtig vergezicht ontstaat. Wat dichterbij in het water zag ik de weerspiegeling van de ochtendzon. Het waaide een stuk minder en het water kabbelde zachtjes op het strand. Ik had mijn slippers uitgeschopt, en mijn voeten voelden lekker koel aan in het rulle zand. De geur van de dennen en de bloemen op het strand, vermengd met het zout van de zee, vulden mijn neus. Wat een enorm mooi begin van een Pinksterdag.

Op een mooie Pinksterdag
in het Griekse land
Loop ik met mijn hondje fijn te wand’len
in de ochtend aan het strand.

VergezichtDit zijn echt ervaringen die je maar zelden beleeft. Dit zijn de voordelen van vrij staan. Fantastisch. We zijn tot ongeveer vijf uur op deze plaats gebleven. Daarna zijn we naar Ermioni gereden. Toen we bijna bij Ermioni waren, konden we twee kanten uit. De kortste route was niet bestemd voor voertuigen meer dan 3,5 ton. We kozen voor de laatste mogelijkheid, maar toen we in het dorp aankwamen, mochten we niet rechtdoor langs het water. We konden wel naar boven via een heel smal en stijl straatje. We zijn maar terug gereden en gekozen voor de andere route. Later hebben we dat weggetje omhoog gelopen en daar hadden we echt onmogelijk door gekund.

 Toen we weer in Ermioni aankwamen, leek het een of dat een heel ander dorp was. We hebben de camper geparkeerd bij de haven en zijn het dorp ingewandeld. We volgden heel de weg langs het water en kwamen maar niet op het punt waar we al eerder waren. In een verslag had ik gelezen dat er in dit dorp aan twee kanten water is. Het is tegen een heuvel gebouwd. Om aan de andere kant te komen, moesten we dus even klimmen. Zodra we het hoogste punt voorbij waren, zagen we inderdaad aan de andere kant ook water. En daar zagen we de plek waar we eerder hadden gereden.

Het dorp loopt uit op een punt, waar het water bij elkaar komt. Op deze punt ligt een prachtig pijnbomenbos, Ermioni bij avondwaar je helemaal rond kunt lopen langs het water.
Wij vonden dit dorpje tussen de twee baaien prachtig. Toeristen zagen we nauwelijks en campers ook niet. Onze camper stond tegenover een school waar een feest was. De kinderen waren aan het volksdansen. Zo hadden we gratis muziek. Later kwam er nog een Tsjechische camper voor ons staan, zodat we niet alleen stonden. Ook kwam er nog een heel gezin overnachten met een heel klein busje, waar ze in sliepen. Dit was bijna onmogelijk, want de bus was volgeladen met tafels en stoelen voor de verkoop.

Ermioni, dinsdag 6 juni 2006

Km stand: 2258

Wegwerkzaamheden in GalatasOm 9.00 reden we weer verder. De weg werd hier niet erg goed aangegeven en we reden een paar keer verkeerd. De Tsjechen hadden blijkbaar hetzelfde probleem, want die kwamen we een paar keer tegen. Om 10.00 uur hebben we ontbeten met uitzicht op het eiland Hydra. Daarna verder naar Galatas, waar het landschap vooral bestond uit citroenbomen.

In Galatas waren ze overal aan het werk. Hele stukken weg lagen open gebroken. Ook waren ze op de pleinen en parkeerterreinen aan het werk en overal stonden machines en andere apparatuur. Er was nergens een plek om te parkeren, dus zijn we noodgedwongen verder gereden. Dat was jammer, want het plaatsje zag er op zich erg leuk uit met het eiland Poros aan de andere kant. Nog een reden om een keer terug te gaan naar Griekenland.

Wat een troepWe toerden dus maar weer verder. Het viel ons op dat er in deze buurt veel meer troep langs de kant van de weg lag, dan in het deel waar we eerst waren. We hadden hier al over gelezen en tot nu toe viel het ons mee. Maar hier schrokken we af en toe van de rotzooi die de mensen langs de kant van de weg achterlaten. Toen we stopten om een bakje koffie te drinken, zagen we dat er ook allemaal troep in het water lag, vooral veel plastic. Ook het strand lag vol. En als je dan kijkt naar dat glasheldere water en de bergen erachter, dan denk je: zonde!! Wat jammer dat er zo met de natuur wordt omgesprongen. We namen zelf dus netjes onze bekertjes mee naar de camper en gooiden deze in onze afvalbak.

Bange ezelWe vervolgden onze tocht richting Epidavros. Op onze kaart stond een weg in aanbouw getekend. De weg was ver klaar, maar we mochten er nog niet over, dus gingen we wederom de bergen weer in. Terwijl we omhoog klommen, genoten we van de baaien beneden met dat azuurblauwe water, zo helder, dat we vanaf boven de stenen in het water zagen liggen. Wat later zagen we nog een ezel en we stopten even om een foto te nemen. Dit viel niet mee, want het beestje was zo bang als een wezel en keek ons met grote angstige ogen aan. Verder zagen we veel groene grond en groene rotsen. We vroegen ons af wat dat was. Dus als iemand dit weet, ….mail even.

Uitzicht vanaf camping BekasWe bleven maar klimmen en klimmen en ook dit keer was het af en toe weer best eng. Maar we hadden deze route absoluut niet willen missen, want de uitzichten waren weer adembenemend.
Om 13.00 uur gingen we naar camping Bekas. Ook hier hadden we weer een mooie plaats aan het water. Op de camping zelf kwamen we Nederlanders tegen, waaraan we vroegen of zij de satelliet konden ontvangen. Ze hadden daar geen probleem mee, maar hadden een grote schotel. Wij hebben een Kathrein-schotel en hadden helemaal geen ontvangst in Griekenland. ’s Morgens hadden we nog vlees gekocht in Ermioni, dus in de avonduren staken we de barbecue weer aan, een klein mini-barbecuetje op elektrisch.

Epidavros, woensdag 7 juni

Kleine theaterOmdat we zo’n mooie plaats hadden, bleven we nog een dag langer op de camping. We hebben de was weer eens bijgewerkt en de camper wat schoongemaakt. ’s Middags zijn we naar Epidavros gefietst, dat zo’n 5 kilometer verderop ligt. Ook hebben we het mini-theater in Epidavros bezocht, dat ze aan het restaureren waren. Het lijkt qua vorm op het grote theater, dat een stuk verderop ligt, maar is veel en veel kleiner.

Terug op de camping wilden we gebruik maken van het internet, waarvoor reclame gemaakt wordt in de folder. Diegene die er over ging was er niet, dus moesten we 10 minuten wachten. Na ruim een Avond op camping Bekaskwartier kwam er eindelijk iemand, die de computer opstartte. Als er problemen waren, konden we roepen. Het was allemaal Grieks op de computer en internet werkte ook niet. We gingen de betreffende persoon zoeken, maar die was nergens meer te vinden, dus werden er geen mails gestuurd naar het thuisfront. In de folder stond ook dat je op de camping gasflessen kon laten vullen, maar ook dat bleek niet te kunnen en de mogelijkheid om met visa te betalen konden ze evenmin waar maken. Jammer dat de folder zo veel belooft. Want voor de rest is het een prettige camping, met een eigen kampwinkel, goed sanitair, veel mooie plaatsen aan het water met voldoende schaduw en een fijn zandstrand.

De prijs was wel aan de hoge kant: 19,80 euro per nacht.

Epidavros, donderdag 8 juni

Km. stand: 2359

Strand in EpidavrosNa twee nachten hebben we de camping verlaten en om 12.00 uur reden we naar het strand bij het dorp. We stonden alleen en wisten niet goed of we dat mocht vanwege het bord: “no camping”. Later kwam er nog een Griekse camper bij en nog wat later kwam de politie langsrijden. Die knikten eens vriendelijk en reed door. Tegen vijf uur zijn we naar het dorp gereden. We vonden het leuker om bij de haven te overnachten. Daar een terrasje gepakt en omdat ze internet hadden, gelijk maar wat mails verstuurd.

’s Avonds zijn we gaan eten in een fastfoodtentje dat wat hoger lag, waardoor we een mooi uitzicht over het dorp en het water hadden. Zo konden we zien dat er 5 Italiaanse campers naar het strand reden, waar wij die middag hadden gestaan.Overnachting in Epidavros

Het eten was lekker goedkoop en smaakte echt prima. Rode wijn hadden ze niet, maar de halve liter rosé van 2 euro smaakte zo goed, dat we nog een karafje namen. Intussen was er een grote hond bij ons komen liggen, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Later kwam een Nederlands stel met een baby naast ons zitten. Zij hadden een eigen vakantiehuisje in de buurt. De vrouw had een Griekse vader en sprak de taal erg goed. Zo kwamen we weer wat meer over dit land te weten. Rond tien uur zijn we het bed ingedoken. Erg vroeg voor ons, maar we waren gewoon ontzettend moe.

Epidavros vrijdag 9 juni

Km stand: 2364

Grote theater EpidavrosWe werden op tijd wakker en hadden enorm goed geslapen. We zagen dat de Italiaanse campers nog op het strand stonden, dus die hadden daar ook overnacht. Om 8.45 uur startten we de camper om naar het grote theater te gaan. Om kwart over negen waren we er. Er is erg veel parkeergelegenheid en ook veel schaduw. Het was deze dag bewolkt en er was een koele wind. We besloten om Trisha in de camper te laten met de bovenluiken open. Dit was wel zo prettig, want er liepen nogal wat zwerfhonden los, die altijd de neiging hebben naar onze hond toe te komen. Ook lag er veel troep en etensresten, die onze Tris wel eens wil opeten.

Museum in EpidavrosHet theater was erg indrukwekkend en veel groter dan we hadden verwacht. We zijn op verschillende plaatsen in het theater gaan zitten. De stenen banken zaten ook best lekker. We waren deze aan het uit proberen, toen er een reis-gezelschap langs kwam. De reisleidster vroeg om stilte om een demonstratie te geven. Ze toonde als eerste, waar je het beste kon staan. Daarna liet ze verschillende munten vallen, klapte op verschillende manieren in haar handen en vroeg een jongeman uit haar gezelschap een lied te zingen. Na deze demonstratie gingen we naar het museum, waar een heleboel beelden te zien waren. Voor de rest nog wat rondgelopen over het terrein. Overal lagen resten en stenen van vroegere gebouwen. Het deed ons een beetje aan Olympia denken. De arena oftewel het buitentheater was toch het mooist. We gingen nog even terug en namen plaats op een stenen bankje met leuning, de vroegere vip-plaatsen. Kanaal van CorintheMet het zonnetje op ons gezicht mijmerden we hoe het zou zijn om hier met een orkestje te mogen spelen. Dat moet fantastisch zijn. Wat een akoestiek, wat een sfeer. We hadden al veel foto’s hiervan gezien en er zelf ook veel gemaakt. Maar zoiets moet je zelf voelen, zelf ervaren.

Tegen half twaalf waren we terug bij de camper. Het was lekker koel binnen en Trisha lag rustig op haar bankje te slapen. We reden weer richting Epidavros en zaten ineens op een veel betere weg dan tijdens de heenreis. Daarna gingen we richting Corinthe. Onderweg nog getankt en zoals de meeste keren contant betaald. In Griekenland moet je voldoende geld op zak hebben, want bij veel tankstations, campings, restaurants en winkels moet je contant betalen.

RSpa-centerond 12.45 uur waren we bij Loutra Elenis. Het was nog steeds erg bewolkt. We hebben daarom nog overwegen alsnog naar Athene te rijden, maar besloten dit niet te doen. We hadden geen zin de laatste dagen nog te gaan haasten. We besloten om naar de brug bij het kanaal van Corinthe te gaan kijken. We hadden geluk want toen we aankwamen ging de brug net naar beneden. Deze zakt helemaal in het water. Er kwam een rondvaartboot langs met zwaaiende toeristen. De brug weer uit het water te zien herrijzen is een heel apart gezicht. Hierna zijn we een kijkje gaan nemen in de badplaats Loutraki. Deze stad doet een beetje Spaans aan, omdat de kust helemaal is volgebouwd met hotels. We hadden graag wat rond willen kijken, maar konden nergens parkeren. Een stukje voorbij de stad, bij het Spa-center van Loutraki, konden we wel parkeren, dus hebben we deze oude baden bezocht.

Oud CorintheDaarna zijn we naar Corinthe gereden. We vonden het maar een vieze stad. Dit hadden we eigenlijk niet helemaal verwacht. Waarschijnlijk hadden we door de bijbelverhalen een ander idee van Corinthe. Dus op naar Oud-Corinthe, dat een heel ander aanzicht had. Op dit stukje grond bij al die oude stenen en pijnbomen konden we een rondreizende Paulus wel plaatsen. Het is een klein plaatsje met verschillende souvenirwinkeltjes. We hebben wat rondgewandeld en verschillende foto’s genomen van de opgravingen. Op de parkeerplaats naast de opgravingen hebben we overnacht.

Oud Corinthe, zaterdag 10 juni

Km. stand: 2506

Opgravingen in Oud CorintheWe werden vroeg wakker, want er was een openlucht kerkdienst. Een priester heeft minuten lang gezongen, gevolgd door een tijdlang klokkengelui.

Om 9.45 uur hebben we Oud-Corinthe verlaten en reden we naar camping Blue Dolphin in Corinthe, waar we om 10.00 uur aankwamen. Later kwam er een Duitser naast ons staan, die ook in Oud-Corinthe naast ons stond. We zagen erg veel Nederlanders op de camping staan. Het bleek dat die bij een ASCI-tocht hoorden.

Camping "Bleu Dolphin"We zijn ’s morgens naar het strand gegaan en dat was goed getimed, want na de middag werd het bewolkt. Later kwam er nog een regen- en onweersbui. Het was onze eerste regen in Griekenland. Zodra het droog was, gingen we op pad met de benenwagen, want het was lekker wandelweer. We liepen door een boomgaard en kwamen via een treinrails uit bij een watertoren en een kerkje. De camping lag dicht bij een dorpje, dus ook daar even heen gelopen. Veel weggetjes liepen gewoon dood. We verbaasden ons over de verschillen hier. Er waren dure grote huizen, maar ook hele kleine oude huisjes, waar hele gezinnen woonden. Verder zagen we afbraakpanden, blaffende honden, zieke katten, oude auto’s die als schuur werden gebruikt en overal rotzooi. De camping ligt niet echt in een mooie omgeving. Die middag hoorden we ook van iemand dat Pinksteren in Griekenland een week later is dan bij ons.

Kosten camping: 20 euro per nacht.

Corinthe, zondag 11 juni

Km. stand: 2512

BoulevardRond twaalf uur zijn we vertrokken. Op het programma stond een bezoek aan Diakovto. We volgden de kustlijn, maar vonden deze kant van de Peloponessos niet de mooiste. Vanaf Kamari (net voorbij Xylokastro) is een brede weg. Naast de weg is een muurtje met lantaarnpalen erop. Het lijkt een beetje op een lange boulevard. We kwamen door allerlei dorpjes die langgerekt zijn en waarvan bijna alle huisjes aan het water staan. We reden zo het ene dorp uit en het andere in en dit ging zo kilometers door.

Rond twee uur arriveerden we in Diakovto, bekend om het honderdjarige station van het Kalávritasmalspoor met de speelgoedachtige diesellocomotiefjes. Na even zoeken vonden we het station en later ook de haven, waar we de camper hebben geparkeerd. Overnachtingsplaats DiakovtoWe gingen te voet verder op zoek naar de plaats waar wel eens campers staan. Die plek vonden we, maar er stond niet één camper. We zijn er toch heen gereden, al was het maar om de middag aan het water door te brengen.

We stonden lekker in de schaduw van een boom. Later kwamen een paar zigeuners ergens uit de bossen. Toen we een stukje gingen wandelen, zagen we dat ze in een oud krot woonden, met daar omheen een berg troep. We bleven tot vijf uur staan. We besloten vroeg te eten en als er niemand bij kwam, naar de haven te rijden. Ruim een uur later kwamen er twee Duitse campers aanrijden. Het waren bekenden. Beiden De overnachtingsplaats bij avondhadden naast ons gestaan in Oud-Corinthe en één van hen ook nog op de camping. Ze bleven, zodat we nu met drie campers waren. Een half uur later kwam er nog een bij.

We maakten een wandeling naar het dorp en kwamen een Belgse camper tegen, die we ook al in het bos van Elia hadden gezien. Toen we terug kwamen, was er nog een camper bij gekomen, dus waren er zes. Ons wachten was dus beloond. Bij de haven stond niet één camper. ’s Avonds hoorden we dat ze daar een paar dagen terug waren weggestuurd.

Diakovto, maandag 12 juni

Km stand: 2590 km.

Oude locomotiefOm negen uur zijn we naar het station gereden. Lekker vroeg, zodat we een parkeerplaats in de schaduw hadden. We kochten een brood tegenover het station en hebben het dorp doorgewandeld. In een van de straatjes zagen we een Nederlandse camper rijden, dus wij staken onze hand op. Komt er ineens een hoofd naar buiten, dat roept: Heee!!!!!
Het waren onze boot-vrienden uit Budel. We hebben eventjes bijgekletst over onze ervaringen in Griekenland. Ze hadden de afgelopen nacht in Kalavrita bij het eindstation van de trein gestaan. Volgens hen was het de moeite waard erheen te rijden, dus hebben we deze raad opgevolgd. Het was inderdaad een mooie tocht, met onderweg veel kersenboomgaarden en verkoop-stands van kersen en honing.Even bijpraten

Kalavrita ligt op 720 mtr. hoogte. Het is een leuk dorp met veel gezellige winkeltjes en terrasjes. Naast allerlei souvenirs wordt er honing, rozenjam en kersen verkocht. De klok op de linkertoren van de dorpskerk herinnert aan 13 december 1943, waar na een overval van Partizanen op Duitse soldaten, de mannelijke bevolking door de Duitsers samengedreven en doodgeschoten werd. Het plaatsje werd met de grond gelijk gemaakt en meer dan 1400 mannen en jongens vonden de dood. De klok staat sindsdien op 2:34 uur, het tijdstip waarop de moordactie begon. Op de executieplaats, aan de rand van het dorp bevindt zich nog een gedenkplaats.

De klokken in KalavritaOmdat we de kust aan de Corinthische Golf niet zo mooi vonden, gingen we door de bergen naar Patras. Het was een prachtige route door het Peloponnesische berglandschap, met hellingen waar geitenkuddes grazen en wederom prachtige dalen en vergezichten. We reden door liefelijke dorpjes en gehuchten met vaak smalle straatjes. Het was weer een avontuur op zich: achterom een hekje, onderdoor een boom, een balkon ontwijkend en om putten en gevallen stenen heen proberen te manoeuvreren. Hoog in de bergen hebben we een wandeling gemaakt, waarbij we vele bijenkassen zagen. Ook zagen we een bron met drinkwater, waar vele Grieken naar toe kwamen om flessen en zelfs hele tonnen met water te vullen.

Naast het spoor in KalavritaToen we Patras naderden werden de wegen breder en werd de natuur minder mooi. Ook lag er weer meer troep langs de weg. En wederom komen we op een 2-baner terecht, die de Grieken als 4-baans gebruiken. We zagen de vallei met daarachter de zee. We waren weer bijna op het punt gekomen, waar ons Griekse avontuur was begonnen. In Patras was niet veel te beleven, want de winkels waren vanwege 2e Pinksteren gesloten.

We aten wat en gingen terug naar de camper. We reden naar Rio, een toeristisch dorpje verderop, met veel hotels, openlucht discotheken, terrassen in boeddha-stijl en een camping. De terrassen zaten bomvol, vooral met jongeren. Mooie bergenWe liepen langs het water naar de nieuwe brug, die sinds 2004 in gebruik is. Er is daar een groot parkeerterrein, waar je volgens ons best kan overnachten. Ook in Rio zelf is in de straten voldoende plaats. Toch reden we terug naar Patras om onze Griekse tijd af te sluiten op de plaats waar we ook begonnen waren. Zodra we de camper hadden neergezet, zagen we zwerf-hond Flip aankomen. Het hondenbrokje dat ik hem gaf, vond hij eerst maar raar, maar na een tijdje at hij het toch op.

 

Flip kijkt in onze camperWe gingen nog wat drinken op het terrasje op het strand om onze Griekse periode af te sluiten met een ouzo en pils. Toen we later nog wat in de camper zaten te drinken, kwam Flip om het hoekje kijken. Later kwam hij zelfs even binnen, maar sprong gelijk weer naar buiten. Daarna gaat ie naast onze camper liggen.

Patras, dinsdag 13 juni 2006

Km stand: 2738

In de rij voor de bootDeze morgen maakten we onze laatste wandeling langs het Griekse strand. Toen we terug kwamen, zagen we dat twee vrouwen Flip in een kofferbak van een auto probeerden te duwen. Dit lukte niet erg, evenmin als de poging een muilband om te doen. We vroegen wat hiervan de bedoeling was. Een van de dames vertelde dat de hond werd meegenomen voor sterilisatie. Hij zou tot vrijdag bij de dierenarts blijven en daarna weer terug gezet worden op het strand van Patras, waar hij dagelijks eten krijgt. Dit was dus ons afscheid van Flip. Als je hem (haar) ziet, geef hem (haar) dan een dikke knuffel van ons.

Na dit spektakel zijn we gaan tanken en hebben we wat inkopen gedaan om de boottocht goed gevoed door te komen. Lekker luieren op de bootOm 12.00 uur waren we bij de haven en net als in Venetië was het ook hier niet duidelijk waar we moesten parkeren. We hebben ingecheckt en zijn even Patras ingelopen, waar we nog een pita hebben gegeten. Even na drieën werd begonnen om de auto’s in rijen te zetten. Om 15.30 uur stonden we als vijfde in de rij. Vlak daarna kwam er iemand in wit pak de kaartjes controleren. Daarna deelde hij de deurpasjes voor het camperdek uit. Om 16.30 uur reden we de boot op met een kilometerstand van 2752. Even voor zessen werden de motoren gestart, om exact 18.00 uur de trossen losgegooid en om 18.05 verliet de boot het Griekse land.

Ook dit keer stonden we niet bij het raam, maar we vingen genoeg wind, zodat het niet warm was. Later ging het nog regenen en waaien, waardoor we onze plaats best okee vonden. De bootreis verliep ook dit keer goed en we verveelden ons geen moment. Achter ons stond een Duitser die een papegaai bij zich had die een wijsje floot. Even later hoorde je het wijsje overal op het campingdek. ’s Avonds hebben we nog wat foto’s op onze website gezet en even gekletst met onze dochters op MSN. Terwijl we zaten te internetten, kwam de bemanning regelmatig met Trisha spelen. Ook kwamen er twee Zuid-Afrikaanse meisjes naar onze hond. Zij waren een reis door Europa aan het maken. Om 12.30 uur Nederlandse tijd gingen we naar bed.

Lees verder op: Italië